Urząd Miejski w Woźnikach Biuletyn Informacji Publicznej

Psary to wieś licząca ok. 1 200 mieszkańców i rozciągająca się na powierzchni 517 ha. Miejscowość posiada jedyne w gminie Liceum Ogólnokształcące.

Zabytki jakie możemy tu znaleźć to:
• kapliczka i krzyż na ulicy Lompy pochodzące z 1870 roku,
• kapliczka na "Ślęzkowym" z XVIII wieku,
• istnieją również trzy kapliczki przydrożne które powstały na początku XX wieku.

Walorem przyrodniczym jest rezerwat przyrody na Górze Grojec.
Psary powstały prawdopodobnie w XIII wieku . Pełniły wtedy funkcje osady służebnej, której ludność zajmowała się hodowlą psów na potrzeby księcia. Pierwsze wzmianki w dokumentach o Psarach pochodzą z 1529 roku i dotyczą płacenia na lubszecką parafie.


Nazwa i herb wskazują na służebny charakter dawnej osady. Mieszkańcy opiekowali się stadem psów łownych dla księcia. Pierwotną nazwą Psar były "Psiarze". Herb miejscowości to na niebieskim tle złoty pies.

O Górze Grojec istnieje wiele legend. Oto jedna z nich, spisana przez Józefa Lompę:
"(...) lud mówi tak o rodzinie rycerza, co posiadał grojski zamek:
Rycerz ten miał córkę nadzwyczajnej piękności. Była pieścidełkiem swych rodziców, którzy ją nader kochali; to tylko rodzicom nie było do smaku i gniew ich na nią ściągał, iż nigdy namówić jej nie mogli, aby z nimi do kościoła udać się chciała. Pewnego razu, gdy ją matka do kościoła iść namawiała i prosiła, a ona jej woli powolną być nie chciała, rozgniewana matka wyrzekła straszne słowa przekleństwa i oddaliła się sama do kościoła.
Córka uczuła boleść i skruchę, ale powodem tego jej nieposłuszeństwa była gorąca miłość do ubogiego, nie walecznego i cnotliwego młodziana, z którym korzystając z nieobecności rodziców zwykła się schadzać w kapliczce pod Psarami, gdzie się wzajemnie pocieszając mile chwile pędzili. I tą więc razą po odejściu rodziców na tę tajemną schadzkę wybierać się poczęła. Aliści, o okropność! Gdy wrócili rodzice, zamiast zamku znaleźli gruzy zapadłe w głębiny góry. Nie chcieli więc stroskani rodzice budować się nowo na grobie córki, ale na drugiej górze zbudowali zamek, który na pamiątkę nieszczęsnych lubowników Lubszą się zwać począł. (...) w miejscu zapadłego zamku duch dziewicy unosi się o północy, a kto by górę Grojec od 11 do 1 godziny w nocy obszedł na kolanach, ten ową duszę z czyśćca wybawi.