Lubsza rozciąga się na powierzchni 1 073 ha i liczy prawie 1000 mieszkańców.
Nazwa Lubsza nawiązuje do imienia Lubuszy, słowiańskiej bogini miłości, lub do "lubszej" czyli milszej. Chodzi tu o podanie o zapadłym zamku na górze Grojec. Według językoznawców, określenie "lub" w słowie Lubsza oznacza nawiązanie do krajobrazu miejscowości: terenu górzystego, poprzecinanego licznymi rozpadlinami i dolinami. Pierwsza pieczęć z 1802 roku przedstawia herb Lubszy jako pług bez przednich kół. Druga z 1869 roku przedstawia ten sam pług lecz już z kołami.
Wśród zabytków możemy wymienić kościół (na zdjęciu), plebanie i trzy kapliczki.
Lubsza to miejscowość której tradycja sięga XIV wieku a dokładnie roku 1316, kiedy to ówczesny dziedzic Magnusjus de Lubsa występuje jako świadek w sporze między książętami śląskimi. Wieś posiadała własny zamek na Górze Grojec który według legendy zapadł się pod ziemię.
O parafii w Lubszy pierwsze wzmianki pojawiają się już 1374 roku. Kościół pod wezwaniem św. Jakuba Starszego najprawdopodobniej wzniesiono na przełomie XV i XVI wieku na miejscu poprzedniego, drewnianego kościoła. W 1600 roku został przekształcony i oddany protestantom. W 1633 roku powrócił z powrotem w ręce katolików, którzy go odbudowali z ruiny. W 1823 wzniesiono kaplicę pod wezwaniem św. Antoniego oraz odbudowano wieże.